Пра Юр'еву стужачку

Мнение редакции вряд ли совпадет с мнением остальных участников движения, но раз уж оно такое имеется - мы его изложим.

9 мая - не праздник, а всем активным и пассивным носителем георгиевских ленточек мы можем сказать только одно "Видеть вас здесь не рады". Да, мы не согласны с твоим " я - помню, я - горжусь". Что, ты даже не хочешь знать почему, ты уже уверен, что наше несогласие - предательство?

Мы уже отписаны от движа? Странно, я думал, что так, по отношению к несогласным, ведут себя в основном канонические фашисты. Нет, не подумай, по - прежнему Бандера и Власов - кумиры пидарасы, да и папулярізованый в виде непорочного, доброго и пушистого борца против всех за Беларусь среди школото-змагаров Витушко - в нашем понимании кумир все тех же ребят. Что собственно нас не устраивает? Поголовная истерия, порожденная воздействием пропаганды и культивируемой ею же исторической безграмотностью. Так много среди наших знакомых, кстати, родившихся уже в 90-е, помнят и верят в то, что в СССР при Иосифе Виссарионовиче жилось просто как в сказке. Да уж, поколение пережившее ряд экономических кризисов и социальных потрясений иногда не замечает насколько пластичной и гибкой массой они становятся, особенно вслушиваясь в "глас народа". Вас послушать - так с этой ленточкой вы последний оплот борьбы с фашизмом, вечной борьбы. У вас вдолбить культ традиции. Одеть ленточку, зачитать отче наш и выпить рюмку "За нашу победу!”. Вам привили гордость, попутно научили не распознавать, что из себя представляет повод гордости. Бряцание оружием, имперские амбиции, война, война, война... Война - порождает героев, тех самых которых ждет родина. Война такая неотъемлемая и обязательная, что готовность убивать активируется фактически мгновенно. В вашей реальности ленточка необходима. Ведь именно она, мутируя из георгиевская в гвардейскую и обратно, всей сутью своего концепта в данный момент представляет собой ретушь, которая позволяет свести вместе имперское позапрошлое, коммунистическое прошлое и фашистское сегодня.

А нас не устраивают такие расклады. Нам не нужна ваша лента. У нас есть своя.

В наших реалиях она не окрашена без относительно внятных объяснений в цвета имперского герба. Она сохранила цвета Юрия. Она на нашем флаге, на нашем гербе. А? Этот флаг использовали коллаборационисты во время второй мировой войны? Ну, таким придурью болели фактически все паразиты, которые прикрывали свои амбиции судьбой страны. Или напомнить под какими флагами воевал сброд Власова? Кстати, используя как и вашу имперскую ленточку, так и её пропахших нафталином кавалеров. Нам не нужна ваша ленточка, нам не нужен ваш мимикрующий фашизм, у нас нет нужды лить чужую кровь, нам не нужна война. Мы сказали все, что хотели.


 
Меркаванне рэдакцыі наўрад ці супадзе з меркаваннем астатніх удзельнікаў руху, але раз ужо яно такое маецца - мы яго выкажам.

9 траўня - не свята, а ўсім актыўным і пасіўным носьбітам георгіеўскіх стужачак мы можам сказаць толькі адно "Бачыть вас тут мы не радыя". Так, мы не згодныя з тваім "я - памятаю, я - ганаруся". Што, ты нават не хочаш ведаць чаму, ты ўжо ўпэўнены, што наша нязгоду - здрада? Мы ўжо адпісаныя ад руху? Дзіўна, я думаў, што так, па адносінах да нязгодным, вядуць сябе галоўным чынам кананічныя фашысты. Не, не падумай, па - ранейшаму Бандэра і Уласаў - куміры підарасаў, ды і папулярызованы ў выглядзе бязгрэшнага, добрага і пухнатага змагара супраць усіх за Беларусь сярод шкаляроў-змагароў Вітушка - у нашым разуменні кумір усё тых жа хлопцаў. Што ўласна нас не задавальняе? Пагалоўная істэрыя, спароджаная уздзеяннем прапаганды і вырошчваемая ёю ж гістарычнае невуцтва. Так шмат сярод нашых знаёмых, дарэчы, якія нарадзіліся ўжо ў 90- ыя, памятаюць і вераць у тое, што ў СССР пры Язэпу Вісарыёнавічу жылося проста як у казцы. Да уж, пакаленне якое перажыло шэраг эканамічных крызісаў і сацыяльных узрушэнняў часам не заўважае наколькі пластычнай і гнуткай масай яны становяцца, асабліва услухоўваючыся да "голасу народа". Вас паслухаць - так з гэтай стужачкай вы апошні аплот барацьбы з фашызмам, вечнай барацьбы. У вас ўдзяўбці культ традыцыі. Апрануць стужачку, зачытаць ойча наш і выпіць чарку "За нашу перамогу!". Вам прышчапілі гонар, адначасна навучылі не распазнаваць, што з сябе ўяўляе нагода гонару. Бразганне зброяй, імперскія амбіцыі, вайна, вайна, вайна... Вайна - спараджае герояў, тых самых якіх чакае радзіма. Вайна так неад'емная і абавязковая, што гатоўнасць забіваць актывуецца фактычна імгненна. У вашай рэальнасці стужачка неабходная. Бо менавіта яна, мутуючы з георгіеўскай ў гвардзейскую і назад, ўсёй сутнасцю свайго канцэпта ў дадзены момант уяўляе сабой рэтуш, якая дазваляе звесці разам імперскае пазамінулае, камуністычнае мінулае і фашысцкую сучаснасць.

А нас не задавальняюць такія расклады. Нам не патрэбна ваша стужка. У нас ёсць свая. 
У нашых рэаліях яна не афарбаваная без адносна зразумелых тлумачэнняў ў колеры імперскага герба. Яна захавала колеру Юрыя. Яна на нашым сцягу, на нашым гербе. А? Гэты сцяг выкарыстоўвалі калабаранты падчас другой сусветнай вайны? Ну, такім прыдурам хварэлі фактычна ўсі паразіты, якія затулялі свае амбіцыі лёсам краіны. Або нагадаць пад якімі сцягамі ваяваў зброд Ўласава? Дарэчы, выкарыстоўваючы як і вашу імперскую стужачку, так і яе прапахлых нафталінам кавалераў. Нам не патрэбна ваша стужачка, нам не патрэбен ваш мімікруючый фашызм, у нас няма патрэбы ліць чужую кроў, нам не патрэбна вайна. Мы сказалі ўсё, што хацелі.